Özlüyorum...

eski kavramına gitgide yaklaşan bir dostuma birkaç sözüm vardı bunu da buraya yazayım bari..

unutma ki benim bütün paylaşımım seninleydi. beraber izlediğimiz her video, anlattığım her hikaye, yaptığım bütün şakalar ve sonrasında senin yüzündeki tebessüm. itiraf edemiyorum ama sana ihtiyacım var hem de fazlasıyla. sen benim tek çıkış yolumdun. şimdi soğuk bir memlekette medeniyetin bize kazandırdığı şeylerle uğraşıyorsun. bana ayıracak vaktin ne kadar sorgulanır bilinmez. seni çok özlediğimi söylemem gerekiyor bu kısımda. sesini duymak bile yeterdi aslında, tek bir mesajına mecbur kalmasam.

yine doğum günün gelse, ben yine sana uzun bir mesaj atsam. yine önümde otursan, bütün ders seninle uğraşsam. sinirli olduğun günler beni terslesen, bağırsan. her saniyesi, birlikte geçirdiğimiz anların her saniyesi benim için özlem parçası. şimdi o videoları tek izliyorum, o hikayeleri kendime anlatıyorum ve o şakaları başkalarına yapıyorum. çünkü sen yoksun. en azından soyut olarak.

o kadar doluyum ki, o kadar bitkinim ki, o kadar bitti ki herşey. en sonunda bu hale de geldim. bu satırları sana da yazardım ama yazamadım işte. sen benim en değerli arkadaşımdın. şimdilerde bu değer kavramı aldı başını uzaklara yürüdü.

cümlelerim sessiz
bir bakıma sensiz
gülüşüm bile keyifsiz
çünkü anlatacak sen yok

yalnız kaldım en sonunda
daha yolun başında
denizin tam kenarında
çünkü anlatacak sen yok

etrafımda yok bir kapı
yakında yıkılacak bu yapı
tam yutarken o son hapı
çünkü anlatacak sen yok..

bunu sen öğretmiştin bana, oh land gibi...