Merhaba içtenlikle merhaba...!!!
15 Kasım 2015'te bu blogu açtım. Amaç biraz baca temizliğiydi ( Burak Aksak affet abi) neyseki bugün de sebebim aynı. Ne zaman mutlu bir insan olursam bu blog son yazısını alacak. Aslında tüm hikayenin benim rüyam olduğu meseleleri ile birlikte siz seyirciler hayal kırıklığı yaşayacaksınız. Lakin şu an yapımcı şirket reytingleri beğeniyor. Reyting demişken, bir yıl içinde yazılarım 11 bin kere okunmuş. Gerçekten gurur duyuyorum bununla ve hepinize teşekkür ediyorum. Her ne kadar burayı kimse okumuyor diye ağlansam da sayılar bana tokat gibi çarpıyor ve "len yalnız değilsin hade yine iyisin" diyor. Ne yazık ki bazı komik kardeşlerimiz yorumları katletse de, bu blogu okuyan birileri olduğu gerçeği beni mutlu ediyor. Yorumlar yapın çıldırayım diyemiyorum. Malum son yorumları görenler bile. Keşke size daha ufuk açıcı şeyler söyleyebilsem. Keşke size kendimden bir şeyler verebilsem. Buraya tek verdiğim şey hüzünlerim oldu. Sahi mutlu olduğum tek şeyi bile yazamadım.
Bu blogu devam ettirebilmek hayattaki tek başarım gibi geliyor şu an. Bunu paylaşarak bir milat yapalım o zaman. Sahi güzel günleri gelse de hep beraber eğlensek. Çok komik espriler de yapabilirim bu blogda. Ama insanlara hep komik yanımı gösterebildiğim için buraya hep ciddi yönümle yaklaştım. En güzeli de beni tanıyan insanlar burayı hiç iplemedi. Rahat rahat yazabiliyorum. Hatta twitter bioma bile yazdım test ettim ama burayı okuyup da bana hebele hübele diyemeyen birisi duygularını kaybetmiş demektir. İroş ayrı, o kendini bilen bir kız ve burayı her gün kontrol ediyormuş. Kızım sana whatsapp da da anlatırım bunları niye önemsiyon diyorum, güzel yazıyon diyo. Adamlık işte...
Umarım 2017 de 50 bin okumayı da 100 bin okumayı da görürüz. Maksat daha çok kişi acı çeksin. Bu bloğa gelecek yıl değişik şeyler de planlamıyor değilim. Bakalım görücez. Aşk, acı, keder ne ararsanız burada. Yine de takan olur mı bilmiyorum, bu yazıya özel blog hakkındaki düşüncelerinizi yorum olarak bırakabilirsiniz.
Karanfil kokuyor cigaram cigaram
Buraya çok şey yazdım. İlk günden başlayıp en baştan okumak istemedim. Ama bir gün okuyacağım bakalım nasıl değişmişsin osman diye. Gün gelicek ben de mutlu olacağım. Hiç merak etmeyin.
Size ne düşündüğümü söylemek isterdim ama zaten tahmin etmişsinizdir.
Sevgiler
15 Kasım 2015'te bu blogu açtım. Amaç biraz baca temizliğiydi ( Burak Aksak affet abi) neyseki bugün de sebebim aynı. Ne zaman mutlu bir insan olursam bu blog son yazısını alacak. Aslında tüm hikayenin benim rüyam olduğu meseleleri ile birlikte siz seyirciler hayal kırıklığı yaşayacaksınız. Lakin şu an yapımcı şirket reytingleri beğeniyor. Reyting demişken, bir yıl içinde yazılarım 11 bin kere okunmuş. Gerçekten gurur duyuyorum bununla ve hepinize teşekkür ediyorum. Her ne kadar burayı kimse okumuyor diye ağlansam da sayılar bana tokat gibi çarpıyor ve "len yalnız değilsin hade yine iyisin" diyor. Ne yazık ki bazı komik kardeşlerimiz yorumları katletse de, bu blogu okuyan birileri olduğu gerçeği beni mutlu ediyor. Yorumlar yapın çıldırayım diyemiyorum. Malum son yorumları görenler bile. Keşke size daha ufuk açıcı şeyler söyleyebilsem. Keşke size kendimden bir şeyler verebilsem. Buraya tek verdiğim şey hüzünlerim oldu. Sahi mutlu olduğum tek şeyi bile yazamadım.
Bu blogu devam ettirebilmek hayattaki tek başarım gibi geliyor şu an. Bunu paylaşarak bir milat yapalım o zaman. Sahi güzel günleri gelse de hep beraber eğlensek. Çok komik espriler de yapabilirim bu blogda. Ama insanlara hep komik yanımı gösterebildiğim için buraya hep ciddi yönümle yaklaştım. En güzeli de beni tanıyan insanlar burayı hiç iplemedi. Rahat rahat yazabiliyorum. Hatta twitter bioma bile yazdım test ettim ama burayı okuyup da bana hebele hübele diyemeyen birisi duygularını kaybetmiş demektir. İroş ayrı, o kendini bilen bir kız ve burayı her gün kontrol ediyormuş. Kızım sana whatsapp da da anlatırım bunları niye önemsiyon diyorum, güzel yazıyon diyo. Adamlık işte...
Umarım 2017 de 50 bin okumayı da 100 bin okumayı da görürüz. Maksat daha çok kişi acı çeksin. Bu bloğa gelecek yıl değişik şeyler de planlamıyor değilim. Bakalım görücez. Aşk, acı, keder ne ararsanız burada. Yine de takan olur mı bilmiyorum, bu yazıya özel blog hakkındaki düşüncelerinizi yorum olarak bırakabilirsiniz.
Karanfil kokuyor cigaram cigaram
Buraya çok şey yazdım. İlk günden başlayıp en baştan okumak istemedim. Ama bir gün okuyacağım bakalım nasıl değişmişsin osman diye. Gün gelicek ben de mutlu olacağım. Hiç merak etmeyin.
Size ne düşündüğümü söylemek isterdim ama zaten tahmin etmişsinizdir.
Sevgiler
tamam pardon kardeşim bende ev satıyom 3+1 eşya yok ama ayarlarız CcC Zirve Emlak CcC
YanıtlaSil5 kişiyle eve çıktınız diyelim biri ankaralı biri kocaeli biri afyon biri deizli bide siz elinizde bi silah var kira paranız yok emlakçı zafer size diyoki birini vur para ödeme kimi vururdunuz doğru cevap verene 2bintl maaş+ssk+yemek
YanıtlaSilBen sana ev satmış olmasaydım Osmancıgım bu blogu yazacak şeyleri yaşayamayıp odanda tek kalıp üstü açık ıslanan yagmur alan dairende bunları yazamayacaktın birinci yılın kutlu olsun
YanıtlaSilOsmancıgım şimdi sınavını begendim fakat kopyamı çekmişssin bişiler olmuş sanki neyse birinci yılın kutlu olsun bidaha yakalanma
YanıtlaSilS e l a m ü n A l e y k ü m ya ben bi trt1 izlicem ben ne kadar katıcam şimdi bu bloga neyse neyse ben 400 e kadar varım 1. yıl hayırlı olsun
YanıtlaSil