Hoşçakal 2016...
Benim için 365 gün hiç bir şey ifade etmez. 365 tane pişmanlık gibi. 365 tane yıkım gibi.
Peki bu sene neler oldu hayatımda?
Üniversiteye alıştım. Kilolarım çoğaldı. Kendimi daha çok sevdim. Yeni insanlar tanıdım. Yeni insanlardan nefret ettim. Sevdim...
Ne kadar da basit ve doğal geliyor değil mi? Sevdim ben bu sene. Hiç beklemediğim bir anda, hiç beklemediğim şekilde sevdim. En son bir Nisan ayında yaşadığım hisleri yaşadım. En son ilk kez buluştuğumda kalbimi titren kızdan sonra yaşadım. Onu unutamam sandım. Bir şekilde karşıma çkltı sonra.
Sahi en son lisedeydim kalbim en son titrediğinde... Sadece bir kez karşıma çıktı ve ben kafaya koymuştum. Sonrası ne mi oldu? Tabii ki hezimet.
Sonra işte, bir üniversite sınıfında karşıma çıktı. Belki aynı bakış değildi, belki aynı gülüş değildi. Belki aynı kişi de değildi. Sevmiştim ama, ilk görüşte veya ikinci görüşte. Sevmiştim ben...
Karşısına çıkıp konuşamayacak kadar sevmiştim. Onun yanında dilimi yutacak kadar sevmiştim. Sanki o benim can simidimdi. Sanki o benim son hamlemdi. Olmadı ama, hem de hiç olmadı. Bir saniye bile olmadı. Ne ben ona sevgi sözcükleri söyledim ne de o bana bakıp gülümsedi. Olmayınca olmuyor. Yine seviyorum çok seviyorum. Şu an benim olması imkansız olsa da seviyorum. Kenarda oturup bekleyerek seviyorum. Onu tanımadan seviyorum.
Belki bir gün diyorum ama o gün ne kadar uzakta biliyorum. Yakın olsaydı daha mı çok severdim bilmiyorum.
Sanki benim için ölümcül hastalığın ameliyatı, sanki benim için şeker hastasına girmiş bünyeye insülindi. Olmadı ama..
Benim başıma gelen olay buydu 2016 da.
2015 de annemi kaybettiğim. 2016 da sevdiğimi kaybettim. İki kayıp arasında dünyalar kadar önem ve olay farkı var. Ama sonuç değişmiyor. Ben kaybettim. Yine kaybedeceğim..
Ne şansım yerine geldi, ne hayatım. Ben kendi çölümde kayboldum.
Yeni yıl bana hiç bir şey getirmesin. Hatta uzaklara götürsün. Çünkü bu kadar hüzün benim için iyi değil.
Asla sevmekten vazgeçmeyeceğim demek isterdim. Lakin biri çıkar ve ben aynı şeyleri yaşarım. Onu kaybettiğim her gün sevgim de kayboluyor çünkü. Bir gün tamamen kaybolacak tek tesellim bu.
İyi seneler
Sevgiler
Benim için 365 gün hiç bir şey ifade etmez. 365 tane pişmanlık gibi. 365 tane yıkım gibi.
Peki bu sene neler oldu hayatımda?
Üniversiteye alıştım. Kilolarım çoğaldı. Kendimi daha çok sevdim. Yeni insanlar tanıdım. Yeni insanlardan nefret ettim. Sevdim...
Ne kadar da basit ve doğal geliyor değil mi? Sevdim ben bu sene. Hiç beklemediğim bir anda, hiç beklemediğim şekilde sevdim. En son bir Nisan ayında yaşadığım hisleri yaşadım. En son ilk kez buluştuğumda kalbimi titren kızdan sonra yaşadım. Onu unutamam sandım. Bir şekilde karşıma çkltı sonra.
Sahi en son lisedeydim kalbim en son titrediğinde... Sadece bir kez karşıma çıktı ve ben kafaya koymuştum. Sonrası ne mi oldu? Tabii ki hezimet.
Sonra işte, bir üniversite sınıfında karşıma çıktı. Belki aynı bakış değildi, belki aynı gülüş değildi. Belki aynı kişi de değildi. Sevmiştim ama, ilk görüşte veya ikinci görüşte. Sevmiştim ben...
Karşısına çıkıp konuşamayacak kadar sevmiştim. Onun yanında dilimi yutacak kadar sevmiştim. Sanki o benim can simidimdi. Sanki o benim son hamlemdi. Olmadı ama, hem de hiç olmadı. Bir saniye bile olmadı. Ne ben ona sevgi sözcükleri söyledim ne de o bana bakıp gülümsedi. Olmayınca olmuyor. Yine seviyorum çok seviyorum. Şu an benim olması imkansız olsa da seviyorum. Kenarda oturup bekleyerek seviyorum. Onu tanımadan seviyorum.
Belki bir gün diyorum ama o gün ne kadar uzakta biliyorum. Yakın olsaydı daha mı çok severdim bilmiyorum.
Sanki benim için ölümcül hastalığın ameliyatı, sanki benim için şeker hastasına girmiş bünyeye insülindi. Olmadı ama..
Benim başıma gelen olay buydu 2016 da.
2015 de annemi kaybettiğim. 2016 da sevdiğimi kaybettim. İki kayıp arasında dünyalar kadar önem ve olay farkı var. Ama sonuç değişmiyor. Ben kaybettim. Yine kaybedeceğim..
Ne şansım yerine geldi, ne hayatım. Ben kendi çölümde kayboldum.
Yeni yıl bana hiç bir şey getirmesin. Hatta uzaklara götürsün. Çünkü bu kadar hüzün benim için iyi değil.
Asla sevmekten vazgeçmeyeceğim demek isterdim. Lakin biri çıkar ve ben aynı şeyleri yaşarım. Onu kaybettiğim her gün sevgim de kayboluyor çünkü. Bir gün tamamen kaybolacak tek tesellim bu.
İyi seneler
Sevgiler
Ben sana unutursun demedim mi? Biraz gözünü aç bitecek çok yakında
YanıtlaSil