Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Şubat, 2017 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

ANİDEN BEN DE ÇOK ŞAŞIRDIM

Merhaba merhaba merhaba... Dünyanın çivisini çıkarmış gibi değil de, sanki içtiği sudan zevk alamamış bir birey gibi davrandığım şu sıralarda, yine değişik olayların başrolünde yer aldım. Hani birisi aniden, ansızın, bir anda karşınıza çıkar ve siz anlamazsınız. Abartmamak için pek üzerine düşmeyeceğim. Aslında beğenmekten çok o geçirdiğimiz 3-5 dakikada aldı beni bambaşka bir yere götürdü. Bilmiyorum blog, bu sefer de şansım yok gibi geliyor. Olsaydı olmazdı çünkü. Lakin öyle bir olay ki, her şekilde baktığınızda hüsrana uğramıyorsunuz. Bazı açılarda güzel şeyler var. Biraz da o cezbediyor sankim. Olmazsa da über şekilde yeni bir kaçış yaparım. Şöyle ki, beni bekleyen maceralar serüvenin de yepyeni bir sayfa açmam gerekiyor.

DERİN YARALAR

Bak ben yazmicaktım ama yine yazasım geliyor. Aslında bir çok kişiye yazasım geliyor.. Mesela bugün cidden kötü hissettim. Ben bu değilim çünkü, değer verdiğim kişilere umursamaz davranamıyorum. Gerçekten rezil hissettiğim bir gündü. Aslında burada hiç kimsenin değil benim suçum var. O yüzden ne hissedersem edeyim geçmek zorunda. Ama tavrımı şahsi algılama, bence daha çok senin iyiliğin için bu hareketler. Yapması gerçekten zor, sonuçları daha zor ama tıbbi müdahale olarak düşün... Sıfır insan sıfır sorun olayım güzel gitse de başında çektiğim sancılar insanı yoruyor. İnsan kırmak görünüşte basite indirgense de epey meşakatli. Buralar yakında mutluluk dolacak inanıyorum. Çünkü her şey mutlu olmam içindi. Ne kadar bencilce.. Üzülmek, yazmak, veya bir şeyler haykırmak fayda etmiyor. Ne tarafa düşeceğime daha karar bile vermemişken insan sadece kendini sınıyor. Bugün çok sevdiğim bir insanın suratında umursamazlık gördüm. Her ne kadar bunu ben istesem de...Bu acı verse de yapacak bi

HUYUMDAN DEĞİL, CESARETSİZLİĞİMDEN..

Uzun süre yazmicam sandınız değil mi? Doğru tahmin ettiniz. Aslında kendim hakkında o kadar tutarsız düşüncelerim var ki. Ben anlatsam da dünya anlamaz gibi geliyor. Durup dinlenmek için çok geç olduğu bu zamanlarda, niteliksiz kalmış o son bakışımı da atıp biraz içimi dökmek istiyorum. Hata yapmak... Neden hata yaparız ? Bazen kendi çıkarlarımız için, bazen gelecekteki tehlikeleri önlemek için, bazen de başkalarının iyiliğini kendimizce düşündüğümüz için. Oysa kendi kendine kurulan bu düzeni hiç ellemesek daha güzel olmaz mıydı? Kararsızlık.. Kararlarımızın arkasında olmamız gerekiyor. Aslında ben kendi kararlarının hep arkasında oldum. Birisi bana; "Hey ne yaptığını sanıyorsun?" dediğimde, sanki çok masummuş gibi; "Kendi yolumda ilerliyorum." demeyi bilirim. Peki ya pişmanlık? Bunun neresinde nasıl yer edinir hiç yaşamadım. Hayatımda kendim dışında hiç kimseyi düşünmemiş imajı çizsem de, aslında kendimden çok hep başkalarını düşündüm. Düşündüğüm için de ka