bayadır yoktum..

merhaba arkadaşlar... uzun uzun uzun süre sonra karşınızdayım. gerçekten bu bloga bu kadar uzun ara verdiğimi hatırlamıyorum... 10 hazirandan beri herhangi bir yazıyla gelmemişim.. tamı tamına 3 buçuk ay olmuş. normalde bu kadar uzun süre yazmadığımı hatırlamıyorum. sanırım hayat bazı şeyleri aniden yaptırıyor.

öncelikle gerçekten çok mutluyum. hayatımda bu kadar mutlu olduğum başka bir dönem olduğunu kesik kesik hatırlarım. gerçekten harika bir ilişkim var. bazı konularda fikir uyuşmazlıklarına düştüğümüz olsa da bunların zamanla aşılabileceğini düşünerek şimdilik hiç bir sorun görmüyor ve gelecek hakkında iyimser davranıyorum. umarım hayatın verdikleri ve aldıkları altında o eski uçurum olmaz.

neyse anlatmaya nereden başlayayım.. evet yazın ilk bittiği dönemler. onunla tanıştığımda demeyeceğim çünkü aslında uzun zamandır tanıyordum. aklıma onunla bir ilişki yaşayabileceğim düşüncesinin geldiği ilk anı şöyle tarif edeyim. aslında arkadaşçaydı her şey. yani eski tecrübelerim ve hayal kırıklıklarım bana yeterince sorun yaşattığı için mesafeli duruyordum. ancak ne zamanki onun ilgisini iliklerimde hissettim. o an bir ihtimal olacağını düşündüm. ne bir çalışma, ne bir hareket tamamiyle aniden gelişti her şey. şaşırtıcıydı ancak sonu çok güzel oldu. onunla 1 ay geçirebildik beraber. dolu dolu çok tatlı günlerdi. ardından yaz tatili girdi tabi araya.

korkuyordum. yani 3 aylık ara bana bitmez geliyordu daha başlamadan. hani diyordum ki bu 3 ayda ben kesin soğurum bir şey olur vs...

daha da bağlandım arkadaşlar. sevgi oluşmaya başladı içimde. yani belki yine istediğim karşılığı almıyordum ama bir şans verilmişti şahsıma ve onu iyi değerlendirmeye çalıştım. şu an onun durumu bana karşı daha iyi. yani uyumluyuz bir çok konuda.  konuşulan konular, yapılan hareketler hep bir uyum ahenk içinde. bütün yaz her acımda, her güçsüzlüğümde elimden tutmaya çalıştı. onun bana bu kadar ilgili davranması beni çok mutlu etti. onu gerçekten şu an  çok seviyorum ileride umarım duygularım ve onun duyguları aynı kalır ki hep yüzümde gülümseme olur.

tüm yaz çalıştım arkadaşlar. çok yoğundum gerçekten. bu da bana yazı yazacak vakit bırakmıyordu. uzun uzadıya mesailer bilgisayar yüzü göstermiyordu. eve gelir gelmez uyuyordum. hem ne yazacaktım ki? en fazla çalıştığım anları yazardım. hep aynı olan şeyi de sürekli yazamazsınız.

bu sene gerçekten çok şey öğrendim. en birincisi artık her şeyi becerebileceğime inanıyorum. eskiden bir çok şeyi becerebilen birisi değildim. bu sene öyle işler yaptım ki on parmağımda on marifet misali her işi kıvırdım. kendimle gurur duyuyorum ve çok güzel para kazandım. o yandan harika bir yazdı. e tabi çok yoruldum ama insan yaşı ilerledikçe alışıyor bazı şeylere.

kocaeliye gelmeden 2 gün önce merdivenden düştüm. bu da belimde ciddi sakatlığa yol açtı. omurilik mi ona yakın bir kemik mi çatlamış bir şey olmuş. afedersiniz oturamadım 1-2 ay. o açıdan çok zordu.

bu sene florence,jain ve princess chelsea albüm çıkardı. bu sebepten gerçekten çok mutluyum. hepsi de çok iyi iş yapmış ancak jaine ayrı bir bayıldım. bütün şarkıları mükemmel olabilir mi? gerçekten çok geliştirmiş kızcağız kendini. oh man şarkısı verdiği mesaj sebebiyle birazda çok hoşuma gitti ilk olarak bunu paylaşmak istedim. zamanla başka şeylere de göz atacağım.. yakında marina hanımdan da bir sürpriz gelebilirmiş beklemedeyiz.

yazın bazı arkadaşlarım gerçekten çok yanımda durdular bu açıdan çok mutlu oldum. gerçekten büyük sorunlar yaşadım. özellikle baba konusunda büyük hayal kırıklıklarım oldu. affemedeyeceğim şeyler olduğunu düşünüyorum. asla eskisi gibi hissetmeyeceğim çok açık.. ne yazık ki bu hayatta yapayalnızım. sadece diğer insanların merhametine kalmış durumdayım. 

bir diğer bahsetmek istediğim husus, fergie'nin resmen black eyed peas'tan ayrılmasını öğrenmek oldu. kolay gelebilir ancak onlar benim dinlediğim ilk yabancı şarkıların mimarlarıydı. fergie ve diğerleri hayatımda çok önemli figürler olarak yer aldılar. bilemiyorum blog, yaşlanıyorum gibi geliyor bazen. eski güzel günler bir daha gelecek mi acaba? bir gün sevdiğim tüm şarkıların sahipleri kaybolup gidecekler mi başka diyarlara.. üzüntü verici gelecek kaygıları.. 

tam şu anda burnum kanamaya başladı. geçmişi andığım bir geceydi. biraz da ondan sebep yazmak istedim galiba. 

bütün yaz öyle aham şaham maceralarım olmadı ancak körfezin geliştiği gerçeğini göz ardı edemeyeceğim. insanı değil tabi. öyle bir körfez buldum ki bu sene. resmen dışarı çıktığımda gidecek yerim vardı. bu yıllardır burada yaşayan bir genç için enfes bir duygu. tabi biz göremedik. nazillinin ihtişamına kaptırdık kendimizi..

her neyse uzun zamandır şikayetçi olduğum bir şey var. araba sürerken müzik açıp ve bunu videoya çekip instagrama atan herkese gıcık oluyorum. bunun mantıklı bir hareket olduğuna beni ikna eden ilk kişiye sinema ısmarlıyorum. inanılmaz bir saçma bir şey ve her gün maruz kalıyorum. 

instagram demişken bütün yaz hikayelerde tatil yapan kişileri gördüm. herkes mutluydu. insanların o hikayelerdeki gülüşlerini sadece bir kez yaşasam yeterdi be blog. ancak tatil göremedim tam aksine uykusuz günlerim oldu genellikle. bu çok zor bir durum. umarım ileride ben de dinlenebilirim hayatımda. 

kaçyunaka sen çok kral bir insansın.

aklımım ucuna oturup kendimi bekledim..gelmedim gelmedim

bazen tek yapmak istediğim prestige filminin final sahnesindeki replikleri canlandırmak oluyor kafamda. bazen kafamın içini anlamıyorum blog. bazen öyle noktalarda oluyorum ki anlıyorum bunlar benim limitlerim.

neyse bu kadarcık olsun şimdilik yazım.. 

sevgiler