Merhaba arkadaşlar...ben mağazada karşılaştığı sevdiği kızdan, bir an önce koşarak kaçmak isteyen genç delikanlı...
Nasılsınız bakalım? Ben yorgunum ya, hem hayattan hem aşktan, hem de beni yoran bütün imgelerden. Her sabah uyanıp kendimi, Budapeşte Otel'indeki Adrien Brody olarak hissediyorum. Sanki kötü bir karakterim ama rol bana yakışmıyor.
Keşke diyorum, bak bunu çok sık diyorum son zamanlarda. Aklı başında birisi bunu demez. Hiç bir insanın bana değer vermediği kaygısı sürekli içime işliyor. Herkes dönemlik iyi davranıyor zaten birbirine, bir gün benden de sıkılacaklarında verecekleri tepkileri de ezbere biliyorum. Belki biraz dünyanın sahteliği, biraz da benim hayal kırıklıklarım oluşturuyor bu durumu. Herkes, her şey neden bir insana boş gelir ki? Neden gerçek arkadaşlığa inanamaz birisi? Bunların cevapları kesinlikle bende değil. Kendi kendime işaret diliyle konuşup intihar etmek istiyorum.
Tüm bu garipliklerin yanında, kendimi eve kapatıp bir daha asla çıkmak istemiyorum. YouTube'da slime videosu izleyip gülmeye bile razıyım.
Mesela sen de farkındasındır. Etrafında fazlalık gibiyim. Keşke beni görünce moralin bozuluyor şeklinde hissetmesem, keşke seni gördüğümde ilk günlerdeki gibi güneşim doğsa, her gün planlar yapsam kendimi sana nasıl sevdirebilirim. Her şey için çok geç ve çok acıklı olması ne kadar da rezil bir durum değil mi ? Şimdi hiç acındırma yapmicam onu da merak etme. Bir gün illa burayı okuyacaksın, illa denk geliceksin. Belki çok sonra olacak belki yakın zamanda. Beni hatırlamayacağın bir zaman olacak çünkü beni hiç tanımadın.
Neyse acı çektik yeterince...
Bu sefer sana ne demek istediğimi söylemeyi çok isterdim ama bence kesinlikle tahmin etmişsindir
Sevgiler
Nasılsınız bakalım? Ben yorgunum ya, hem hayattan hem aşktan, hem de beni yoran bütün imgelerden. Her sabah uyanıp kendimi, Budapeşte Otel'indeki Adrien Brody olarak hissediyorum. Sanki kötü bir karakterim ama rol bana yakışmıyor.
Keşke diyorum, bak bunu çok sık diyorum son zamanlarda. Aklı başında birisi bunu demez. Hiç bir insanın bana değer vermediği kaygısı sürekli içime işliyor. Herkes dönemlik iyi davranıyor zaten birbirine, bir gün benden de sıkılacaklarında verecekleri tepkileri de ezbere biliyorum. Belki biraz dünyanın sahteliği, biraz da benim hayal kırıklıklarım oluşturuyor bu durumu. Herkes, her şey neden bir insana boş gelir ki? Neden gerçek arkadaşlığa inanamaz birisi? Bunların cevapları kesinlikle bende değil. Kendi kendime işaret diliyle konuşup intihar etmek istiyorum.
Tüm bu garipliklerin yanında, kendimi eve kapatıp bir daha asla çıkmak istemiyorum. YouTube'da slime videosu izleyip gülmeye bile razıyım.
Mesela sen de farkındasındır. Etrafında fazlalık gibiyim. Keşke beni görünce moralin bozuluyor şeklinde hissetmesem, keşke seni gördüğümde ilk günlerdeki gibi güneşim doğsa, her gün planlar yapsam kendimi sana nasıl sevdirebilirim. Her şey için çok geç ve çok acıklı olması ne kadar da rezil bir durum değil mi ? Şimdi hiç acındırma yapmicam onu da merak etme. Bir gün illa burayı okuyacaksın, illa denk geliceksin. Belki çok sonra olacak belki yakın zamanda. Beni hatırlamayacağın bir zaman olacak çünkü beni hiç tanımadın.
Neyse acı çektik yeterince...
Bu sefer sana ne demek istediğimi söylemeyi çok isterdim ama bence kesinlikle tahmin etmişsindir
Sevgiler
Yorumlar
Yorum Gönder