Merhaba arkadaşlar...ben 6 yaşındaki oğulları her ne kadar çirkin,şımarık ve sevimsiz olsa da doğum günü için facebook'a "canım oğlumuz, aslanımızzz" tarzı post atan ebeveynlerin aile dostu.
Nasılsınız bakalım? Depresyonuma devam etmekle birlikte hayatım için aldığım kararları uygulamaya da devam ediyorum. Mesela sigarayı bırakarak harika bir adım attım. 870 kiloluk bedenimi akşam yürüyüşkeri ve egzersizler ile de inceltmeye çalışıyorum. Hepsinin ana nedeni, bir sonraki sefer; "ulan benim neyim eksik bu heriften" diyebilmek için. Hani biraz içimde kaldıda...
Okula falan gitmiyorum. Çünkü okul çok karmaşık bir yer. Bazı insanlarla göz göze gelebilir ve kendinizi kaybedebilirsiniz. Bozuk para gibi düşünmeyin. Yere baka baka kendinizi bulamazsınız. O sebepten de olsa gerek kendimi eve bağlayıp gece 1-2 gibi yürüyüşe çıkıyorum. Çünkü sessizliktir esas seni mutlu eden. Kavram kargaşamdaki estetik adımlar sonrası kurulan kermeste bolca özgüven satmak istiyorum kırık kalbime.
Yani acı çekmiyorum diyemem. Moralimi şuna benzetiyorum. Mesela bir pasta alırsınız, elinizde tabak yürüye yürüye yersiniz. Sonra yere biraz krema düşer. O krema kesinlikle benim. Her ne kadar kendimi bitmiş ölmüş saysam da. Hayatım boyunca hissetmediğim bir hırs ile karşı karşıyayım. Elim ayağım titriyor, iştahım kesiliyor ve hayata kin kusuyorum. Aynı Adam Sandler filmlerindeki yardımcı erkek oyuncular gibi. Kötüyüm ama iyi olacağıma eminim.
Unutmayın, hayat her zaman istediğimizi vermez. Biz de istediğimizi alamayız. O sebeple her zaman oyunu kuralına göre oynayıp, hayatın size vermek zorunda olduğu şeyleri isteyin.
Size ne düşündüğümü söylemek isterdim ama zaten tahmin etmişsinizdir. İsterseniz 10 yıl edebiyat okuyun ama her zaman sizden daha yetenekli olacağım bu konuda, bazı kendini çok yüksek yerlerde görenler..
Sevgiler..
Nasılsınız bakalım? Depresyonuma devam etmekle birlikte hayatım için aldığım kararları uygulamaya da devam ediyorum. Mesela sigarayı bırakarak harika bir adım attım. 870 kiloluk bedenimi akşam yürüyüşkeri ve egzersizler ile de inceltmeye çalışıyorum. Hepsinin ana nedeni, bir sonraki sefer; "ulan benim neyim eksik bu heriften" diyebilmek için. Hani biraz içimde kaldıda...
Okula falan gitmiyorum. Çünkü okul çok karmaşık bir yer. Bazı insanlarla göz göze gelebilir ve kendinizi kaybedebilirsiniz. Bozuk para gibi düşünmeyin. Yere baka baka kendinizi bulamazsınız. O sebepten de olsa gerek kendimi eve bağlayıp gece 1-2 gibi yürüyüşe çıkıyorum. Çünkü sessizliktir esas seni mutlu eden. Kavram kargaşamdaki estetik adımlar sonrası kurulan kermeste bolca özgüven satmak istiyorum kırık kalbime.
Yani acı çekmiyorum diyemem. Moralimi şuna benzetiyorum. Mesela bir pasta alırsınız, elinizde tabak yürüye yürüye yersiniz. Sonra yere biraz krema düşer. O krema kesinlikle benim. Her ne kadar kendimi bitmiş ölmüş saysam da. Hayatım boyunca hissetmediğim bir hırs ile karşı karşıyayım. Elim ayağım titriyor, iştahım kesiliyor ve hayata kin kusuyorum. Aynı Adam Sandler filmlerindeki yardımcı erkek oyuncular gibi. Kötüyüm ama iyi olacağıma eminim.
Unutmayın, hayat her zaman istediğimizi vermez. Biz de istediğimizi alamayız. O sebeple her zaman oyunu kuralına göre oynayıp, hayatın size vermek zorunda olduğu şeyleri isteyin.
Size ne düşündüğümü söylemek isterdim ama zaten tahmin etmişsinizdir. İsterseniz 10 yıl edebiyat okuyun ama her zaman sizden daha yetenekli olacağım bu konuda, bazı kendini çok yüksek yerlerde görenler..
Sevgiler..
YOREKOK SENMİSİN KARDEŞ
YanıtlaSilDeğilim la nasıl ben olayım :D özendiğimi söylemiştim
YanıtlaSil